Drost Letselschade helpt slachtoffers kaakchirurgie Enschede

Een gemiste diagnose door een in het MST werkzame kaak- en mondchirurg kost een 59-jarige Hengeloër mogelijk het leven. De verzekeraar van het MST heeft inmiddels de aansprakelijkheid erkend en keerde recent € 50.000 euro schadevergoeding uit. De arts ontdekte, verwijtbaar, in december 2016 een tumor niet. Pas in 2018 werd de diagnose alsnog gesteld. Hierdoor is kostbare tijd verloren gegaan. Overigens staat niet vast of de Hengeloër bij een eerdere diagnose wel had kunnen overleven. Dat is nu in ieder geval niet het geval. De man heeft naar verluidt helaas niet lang meer te leven.

Inmiddels hebben zich bij het Enschedese ziekenhuis meerdere verontruste mensen gemeld. Drost Letselschade behartigt de belangen van een van hen. Zij vragen zich af of bij hun behandeling, of de behandeling van dierbaren op de afdeling Kaakchirurgie niet ook fouten zijn gemaakt. In de media verschenen eerder ook al berichten over ernstig verstoorde verhoudingen in de maatschap Kaakchirurgie Oost-Nederland. Die problemen deden zich in ieder geval voor vanaf eind 2017 tot zeker begin 2020. Medio oktober 2020 was het nog niet duidelijk of er nog nieuwe klachten zouden worden ingediend over de (behandeling op de) afdeling kaakchirurgie van het Enschedese ziekenhuis, aldus een woordvoerder van het MST.

In de regionale krant verscheen overigens een artikel betreffende een gezin, dat al geruime tijd twijfelt aan de juistheid van de behandeling van de moeder van het gezin. Zij is inmiddels overleden. Haar gezinsleden waren in ieder geval van plan nadere uitleg te vragen. Net als de hiervoor genoemde 59-jarige Hengeloër leed ook deze vrouw aan speekselklierkanker. Ook was zij patiënte van dezelfde arts.

Schadevergoeding

Zoals gezegd, heeft de verzekeraar in de zaak van de Hengeloër aansprakelijkheid erkend voor de door de arts gemaakte fout. In dat kader werd ook een schadevergoeding van € 50.000 aan het slachtoffer betaald. In 2016 werd bij hem, medisch verwijtbaar, een tumor onder zijn tong niet ontdekt. De juiste diagnose werd vervolgens pas in 2018 alsnog gesteld. Hoewel daartoe destijds als alle aanleiding was, werd het voorval niet als calamiteit (een niet-beoogde en onverwachte gebeurtenis waarbij de patiëntveiligheid in het geding komt) beschouwd en gemeld.

Inmiddels heeft, na aandacht in de media over de kwestie, het MST laten weten, dat zij de zaak alsnog zal laten beoordelen door de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).

Geen veilige samenwerking

In september 2020 verscheen in de regionale media berichtgeving over grote spanningen de afgelopen twee jaar tussen de specialisten van de maatschap Kaakchirurgie Oost-Nederland. Die maatschap is actief niet alleen in het MST, maar ook bij de in de Zorg Groep Twente verenigde ziekenhuizen. De ZGT heeft ziekenhuizen in Almelo en Hengelo. Meerdere artsen wilden vanwege het onderlinge gekrakeel niet langer met elkaar werken. Een onderzoek van de medische staf van het MST volgde. Conclusie van dat onderzoek was dat er geen sprake meer was van een ‘veilige onderlinge samenwerking’.
Het MST-bestuur stelt inmiddels orde op zaken te hebben gesteld door aanstelling van een nieuwe interim-manager. De betrokken arts is niet langer werkzaam in het ziekenhuis. Momenteel is hij arbeidsongeschikt als gevolg van een hem overkomen ongeval. De afspraak werd gemaakt dat hij na zijn herstel niet meer zal terugkeren in het ziekenhuis.

Cowboy

In de onderzoeksresultaten van het onderzoek van de medische staf van het MST is in belangrijke mate gewezen op de arts, die ook de diagnose bij de hiervoor gememoreerde Hengeloër miste. Door collega’s is hij omschreven als een solistische ‘cowboy’. Daarnaast werd op sommige gebieden ook getwijfeld aan zijn deskundigheid. Volgens het ziekenhuis is de patiëntveiligheid niet in het geding is geweest. Eén van de specialisten uit de maatschap betwijfelt dat laatste overigens. Hij zag een taak voor de Inspectie, maar vond geen gehoor.

Zaak was zorgvuldig bekeken

Het MST heeft bij monde van een woordvoerder laten weten, dat de gemiste diagnose niet te relateren is aan de spanningen in de maatschap kaakchirurgie. In de tijd dat de diagnose werd gemist, was daarvan volgens het ziekenhuis nog geen sprake. En het is ‘voortschrijdend inzicht’ geweest, dat de kwestie nu alsnog bij de Inspectie is/wordt gemeld, aldus de woordvoerder: „Er is destijds ook zorgvuldig naar gekeken. Maar naar aanleiding van de commotie nu lijkt het ons beter om de inspectie dit te laten beoordelen.” De maatschap zelf wil niet reageren. Zij laat de berichtgeving over het vorenstaande geheel over aan het ziekenhuis.

De Inspectie zal bepalen of er nog verder onderzoek naar de gang van zaken binnen de maatschap moet plaatsvinden. Gebruikelijk is dat het ziekenhuis dan opdracht krijgt van de IGJ om een onderzoek (eventueel met externe deskundigen) in te stellen. Als de Inspectie met de uitvoering of uitkomst van dat onderzoek niet content is, dan bestaat de mogelijkheid dat de IGJ alsnog zelf optreedt.
In de wet is bepaald dat calamiteiten ‘onverwijld’ gemeld moeten worden bij de IGJ. Ook voor het vermoeden van een calamiteit geldt deze meldingsplicht. Een calamiteit wordt gedefinieerd als: ‘een niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van de zorg en die tot de dood van of een ernstig schadelijk gevolg voor een cliënt heeft geleid.’ Bij een calamiteit is de patiëntveiligheid in het geding.

Drost Letselschade staat slachtoffers kaakchirurgie bij

NIVRE Register-Expert Yme Drost van Drost Letselschade treedt inmiddels op als belangenbehartiger van één ander slachtoffer van de kaakchirurg in kwestie, die werkzaam was in de maatschap in het MST. Ook bij haar is sprake geweest van het missen van een kwaadaardige tumor. De juiste diagnose werd pas veel later gesteld. Hij zal namens zijn cliënte een aansprakelijkstelling laten uitgaan en aansluitend in overleg met de verzekeraar van het ziekenhuis treden over de afwikkeling van de schade van deze, nog jonge, vrouw. Hij verwacht en hoopt dat de verzekeraar ook in deze kwestie snel tot erkenning van aansprakelijkheid zal overgaan.
Tegelijkertijd heeft hij door de jaren heen maar al te vaak ervaren dat met name de medische verzekeraars er alles aan doen om onder aansprakelijkheid uit te komen. Drost maakt zich evenwel hard om voor zijn cliënte de schadevergoeding te realiseren waar zij recht op heeft. Drost: “Dat zij slachtoffer is geworden van een medische fout, is al vervelend genoeg. Zij mag echter niet met de hierdoor veroorzaakte schade blijven zitten. Waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Als door zo’n fout schade ontstaat, moet die schade -heel simpel- vergoed worden.”

BRON: dagblad Tubantia