Onjuiste gegevens donorpaspoort mogelijk strafbaar

Spermabanken en -klinieken hebben in de jaren ’80 en ’90 grote fouten gemaakt bij het opslaan van informatie over anonieme spermadonoren. Uit DNA-onderzoek is gebleken, dat verstrekte informatie over een zaaddonor, door middel van een donorpaspoort of op andere wijze, in veel gevallen niet klopt.

Onjuiste persoonsgegevens over donor

“De vrouwen zijn niet verkeerd voorgelicht, ze zijn belazerd”, zo bevestigde Hans van Hooff, projectleider bij Fiom, een stichting gespecialiseerd in afstammingsvragen, gisteren op de radio bij EenVandaag. In het programma kwam verder naar voren, dat spermabanken veel donorkinderen onjuiste persoonsgegevens over de donor hebben verstrekt. Ook zouden ze vrouwen in strijd met de waarheid beloofd hebben, dat ze meerdere kinderen van dezelfde donor zouden krijgen.

“Door de matches die we vinden, blijkt de verstrekte informatie over de donor in veel gevallen niet te kloppen. Zo is bij 24 van de 34 onderzochte personen, die dachten volle broers of zussen te zijn (op basis van de informatie van klinieken of spermabanken), gebleken dat ze niet afstammen van dezelfde donor”, aldus Van Hooff.

Veel kinderen verwekt door anonieme zaaddonor

Fiom heeft, in samenwerking met het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis, de Fiom KID-DNA-databank ontwikkeld. Deze DNA-databank biedt donorkinderen de mogelijkheid om donoren en (half-)broers en zussen op te sporen. Sinds de oprichting in december 2010 hebben ruim 660 personen een DNA-profiel laten maken.

Tot 1 juni 2004 zijn in Nederland naar schatting zo’n 40.000 kinderen verwekt met behulp van anonieme zaaddonoren.

Onjuiste gegevens donorpaspoort mogelijk strafbaar

Volgens letselschade-expert Yme Drost, in zijn vrije tijd genetisch genealoog, zijn de feiten ernstig. Drost sluit niet uit dat spermabanken en -klinieken, door vermelding van onjuiste gegevens in een donorpaspoort, zich mogelijk schuldig hebben gemaakt aan strafbare feiten. Hij denkt dan met name aan valsheid in geschrifte en verduistering van staat. Wel wijst Drost er op dat de verjaringstermijn voor dergelijke strafbare feiten 12 jaar is.

Civielrechtelijk is verjaring volgens Drost niet aan de orde. “De civielrechtelijke verjaringstermijn begint pas te lopen vanaf het moment dat men zowel bekend is met de schade als met de aansprakelijke persoon. De feiten komen nu pas naar buiten, dus van civielrechtelijke verjaring kan geen sprake zijn”, aldus Drost.