Maandelijks schrijft één van de letselschade-experts van Drost Letselschade een persoonlijke column over zaken en ervaringen rond de letselschade-praktijk. Deze maand een bijdrage van Marga Heijink, NIVRE register-expert.

Marga HeijinkEen ongeval een plekje geven

In slechts enkele seconden kan het leven na een ongeval 180 graden gedraaid zijn.  Vaak ligt na een ongeval de focus op de behandeling van het fysieke letsel. Maar een mens is zoveel meer dan alleen maar een lichaam. Het meemaken van een ongeval, de impact van het opgelopen letsel op je dagelijks functioneren (privé/werk) hebben ook impact op je geestelijke gesteldheid.

Een groot deel van de cliënten ‘verwerkt’ de ervaring op eigen kracht, maar het komt ook regelmatig voor dat dit niet lukt. Als ervaren belangenbehartiger maak ik helaas nog geregeld mee dat cliënten de hulp voor de fysieke klachten prima vinden, maar moeite hebben om de stap te zetten naar hulp voor de psychische problematiek. Het is anno 2018 nog vaak zo dat men zich daarvoor lijkt te schamen. Ook is er vaak nog het beeld dat je dan, op de sofa liggend, je hele levensgeschiedenis uit de doeken zou moeten doen.

Lichaam en geest horen met elkaar in balans te zijn. Als dat niet het geval is, ligt disfunctioneren op de loer met alle gevolgen van dien. Als de psychische klachten tot een belemmering lijden in het dagelijks functioneren dan is er professionele hulp beschikbaar.

Een vorm van psychische hulp waar ik veel cliënten baat bij zien hebben is EMDR.

EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Het is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals een ongeval. Vaak gaat het om herinneringen aan de schokkende gebeurtenis die zich blijven opdringen, waaronder angstwekkende beelden (herbelevingen, flashbacks) en nachtmerries. Andere klachten die voorkomen zijn schrik- en vermijdingsreacties.

Hoe werkt EMDR therapie? De gespecialiseerde EMDR therapeut vraagt de cliënt om aan de gebeurtenis terug te denken (inclusief de bijbehorende beelden, gedachten en gevoelens). Dit is nodig om meer informatie over de traumatische beleving te verzamelen, daarna wordt het verwerkingsproces opgestart. De therapeut zal vragen om de gebeurtenis opnieuw voor de geest te halen maar nu met een afleiding. Dit kan een afleiding zijn door middel van geluid (geluiden die door middel van een koptelefoon afwisselend links en rechts worden aangeboden) maar ook door beeld. De therapeut zal de cliënt vragen wat er in gedachten naar boven komt. Het gewenste resultaat van de behandeling is om de herinnering een andere plek te laten krijgen in de levensgeschiedenis van de cliënt en dat deze herinnering geen belemmering meer vormt in het functioneren. Vaak zijn er maar een heel gering aantal EMDR sessies nodig.

Een voor mij mooi voorbeeld uit de praktijk, is het volgende: Een cliënte van mij was aangereden door een rode auto en liep bij het ongeval blijvend fysiek letsel op. Vóór het ongeval was rood haar lievelingskleur. Veel rood in huis en in de kleding-/schoenenkast. Na het ongeval kwam echter, als zij de kleur rood zag, het ongeval in alle hevigheid weer naar boven met alle gevolgen van dien. Deze cliënte heb ik gewezen op de mogelijkheid van EMDR en haar huisarts vond dat een goed idee. Nadat de EMDR-sessies waren afgerond, bezocht ik cliënte thuis. Ze deed de deur open…. in een rood jasje. Dankzij de therapie had ze het ongeval een plekje kunnen geven en de negatieve associatie met de kleur rood was verdwenen. Hoe mooi is dat! Als belangenbehartiger heb ik daar een bijdrage aan kunnen leveren. Wat een mooi vak heb ik toch.