Column van de maand – juni 2017

Maandelijks schrijft één van de letselschade-experts van Drost Letselschade een persoonlijke column over zaken en ervaringen rond de letselschade-praktijk. Deze keer is Ivonne van Delft, NIVRE Register-Expert Personenschade, aan de beurt.

Bewegingsangst

In een dossier waarbij een jonge dame whiplash gerelateerde klachten opliep dreigde de zaak vast te lopen. Ze was van achteren aangereden en had hierdoor nek en rugklachten opgelopen. Doordat haar werkgever alle begrip had voor de situatie raakte ze niet arbeidsongeschikt. De zaak was echter niet regelbaar, omdat mijn jonge cliënte het gevoel had dat haar leven alleen nog maar uit werken bestond.

Haar hobby, paardrijden, oefende ze niet meer uit. Na het rijden kwamen de klachten immers driedubbel weer terug. Een jaar na de aanrijding ging het met de klachten al een stuk beter, maar was er sprake van depressieve klachten. Cliënte deed alles weer en had veel minder pijn. Zodra ze ging paardrijden kwamen de klachten echter terug en daarom had ze dat maar opgegeven.

Zelf rijden op een paard

Het verbaasde mij dat cliënte zo goed als alles weer kon doen en dat het rijden niet ging. Wat gebeurde er dan als ze op het paard ging zitten. We zaten met onze handen in het haar. Tot dat ik zelf ging rijden op een paard die er tijdens een buitenrit een keer vandoor was gegaan toen we langs een kudde met jonge koeien reden. Die koeien vonden ons kennelijk nogal interessant en kwamen met z’n allen op een drafje richting het draad. Het paard waar ik op zat vond dit kennelijk nogal gevaarlijk en vloog er van door. Doordat er nogal veel boomstronken lagen kwamen mijn paard en ik samen ten val. Gelukkig kwamen we er beiden zonder letsel vanaf, maar de schrik zat er goed in.

Op deze bewuste zonnige dag ging ik opnieuw met het betreffende paard op buitenrit. En ja hoor…. We waren nog maar net op weg of er we kwamen opnieuw een kudde jonge koeien tegen. Ik zag ze een eindje verderop in de wei liggen. Omdat ik niet bij elke koe onderweg (en er zijn nogal wat koeien in Twente) rechtsomkeert wil maken besloot ik door te rijden. Ik nam de teugels korter en ging diep in het zadel wat achterover zitten. Dat zijn immers de tips die je van je instructeur krijgt als je paard er van door gaat…. Mijn paard knipperde echter niet eens met zijn ogen toen we langs de koeien stapten. De volgende ochtend werd ik wakker met het gevoel dat ik een driedubbele salto had gemaakt tijdens de buitenrit van de dag daarvoor. Kennelijk had ik mijn spieren toch meer aangespannen tijdens het rijden als ik dacht.

Paardrijcoach

De volgende werkdag heb ik direct contact gezocht met mijn cliënte en met de verzekeraar. Zou een gespecialiseerde paardrijcoach niet iets zijn voor cliënte? Beide partijen vonden dit een prima idee. Mijn cliënte is weer begonnen met rijden met een instructrice die het ziet als ze haar schouders aanspant of met haar kaken klemt. Langzaam maar zeker kreeg ze het vertrouwen terug en durfde ze zich te ontspannen op de paardenrug.
De verzekeraar vergoed de kosten van de coach voor zolang cliënte dat nodig heeft. En cliënte? Die heeft mij gevraagd om het dossier af te wikkelen. De klachten zijn zo goed als verdwenen en ze heeft weer zin in het leven.