Hoe Christine voor haar whiplash een hoge schadevergoeding kreeg

Van achteren aangereden en nu last van een Whiplash? Bang dat je niet meer kunt werken of andere schade oploopt?

Christine is van achteren aangereden door een appende automobilist. Vanaf dat moment verandert haar leven ingrijpend. Door de klap loopt ze hersenletsel op, waardoor ze niet meer kan werken. Afspreken met vrienden kost haar zoveel moeite dat ze het niet eens meer probeert.

Wat gebeurt er met je als je gewone leven ineens tot stilstand komt door een heftige whiplash? Als je herstel maar niet opschiet, terwijl je je leven zo graag weer wilt oppakken? Als jouw inkomen als sneeuw voor de zon verdwijnt en de rekeningen voor alle extra zorgkosten zich opstapelen?

Word je ooit nog de oude na een whiplash?

De pijn die de whiplash veroorzaakt, is vaak niet eens het ergste.

Ja, in het begin wel; na het ongeluk komt er een hevige hoofdpijn opzetten. En natuurlijk doen de spieren in de nek pijn, want die hebben een flinke klap gehad.

Christine ging na het ongeval naar haar huisarts. De huisarts stelde voor dat ze de eerste dagen rust hield en schreef pijnstillers voor.

Haar inkomen is hard nodig, want zij en haar partner Rick hebben een koophuis; een twee-onder-een-kapwoning met een ruime tuin.

En dan heeft ze het nog niet eens over haar kinderen, die nog jong zijn. Christine: ‘Ik wil dolgraag voor hen zorgen, maar dat kost verschrikkelijk veel moeite. Harde geluiden en veel geluiden door elkaar heen, maken me moe en geprikkeld.’ Christine moet steeds meer overlaten aan haar man.

Wat Christine ook heel erg vindt, is dat ze niet meer in de auto kan stappen om naar haar ouders te rijden. Ze kan het niet vanwege de pijn, maar ze zou het ook niet durven. ‘Ik denk nog vaak terug aan de klap die ik voelde toen die zwarte Volvo me van achteren ramde,’ vertelt ze. ‘En daardoor kan ik er nu niet zijn voor mijn ouders, die al op leeftijd zijn.’

Alles verandert na een whiplash

Toen het ongeluk net gebeurd was, kreeg Christine veel steun van de mensen om haar heen. Haar werkgever had begrip voor haar situatie en gaf aan dat ze zoveel rust moest nemen als nodig was.

Haar buurvrouw bracht een paar keer wat eten langs; een pan rijkgevulde tomatensoep met zelfgebakken brood, en een ovenschotel waar ze als gezin twee dagen van hebben gegeten.

Vriendinnen belden en appten elke dag om te vragen hoe het ging en of ze iets voor haar konden doen. En gelukkig kon Christine’s schoonmoeder de eerste dagen na school op de kinderen passen. Maar iedereen heeft ook een eigen leven.

Christine: ‘Toen ik me na twee weken nog steeds niet goed voelde, moesten mijn man en ik het vooral zelf oplossen. Met wat aanpassingen ging het best; Rick kon later beginnen op zijn werk en daardoor de kinderen naar school brengen.’

Een moeder uit de buurt bracht de kinderen na school weer naar huis, op de dag dat ze niet naar de buitenschoolse opvang gingen. En hoewel Christine nu minder uitgebreid kon koken dan ze voor het ongeval deed, lukte het toch om bijna elke dag iets te eten klaar te maken voor haar gezin.

Altijd moe, altijd pijn door de whiplash

Alles wat Christine deed, kostte moeite. ‘Ik was zo enorm moe. Mijn energie was al weg na het ontbijt. En als ik mijn rust niet nam, dan kwam die hoofdpijn direct weer opzetten,’ vertelt Christine moedeloos.

Daarom meldde ze zich voor langere tijd ziek bij haar werkgever. Dat gaf rust, maar ook ruimte in haar hoofd. Na een paar weken probeerde ze op aanraden van de bedrijfsarts weer te gaan werken. Christine: ‘Ik mocht beginnen met twee dagen; de helft minder dan ik gewend was.’

Maar wat zag ze ertegenop. Voor haar werk moest ze regelmatig vergaderen, bellen en veel op haar laptop doen. Allemaal dingen waarvoor ze zich moest inspannen. Waarvoor ze zich moest kunnen concentreren. En juist daar kreeg ze hoofdpijn van.

Gelukkig mocht ze van haar werkgever een dag thuiswerken. Dat gaf haar de mogelijkheid om tussendoor te rusten.

Anderen snappen niet wat je voelt bij een whiplash

Christine miste het persoonlijk contact met collega’s. Als ze thuis werkte, zag en sprak ze niemand. Dan was er alleen telefonisch of digitaal contact. Als ze op kantoor was, lukte het haar nauwelijks om even een praatje te maken met collega’s.

Maar ze wist zelf heel goed dat het geen aanstellen was. En ze wilde niets liever dan weer vier dagen werken. Omdat ze altijd met zoveel plezier gewerkt had. Omdat ze voor deze baan opgeleid was.

Zelfs vriendschappen veranderen door een whiplash

Dat onbegrip merkte ze ook bij vrienden. Ze moest eigenlijk altijd ‘nee’ zeggen tegen een gezellig avondje met haar beste vriendinnen. En een verjaardag van de kinderen van haar vriendinnen trok ze al helemaal niet.

Christine: ‘Vaak gingen Rick en de kinderen dan zonder mij en zag ik in de groepsapp foto’s van het feestje. Aan de ene kant fijn, want zo bleef ik een beetje op de hoogte. Aan de andere kant versterkte het mijn gevoel van eenzaamheid.’

Maar ook het aantal foto’s en appjes werd minder. Na een tijdje vroegen haar vriendinnen niet meer of ze kwam.

Christine was hier verdrietig om en kon steeds moeilijker bevatten hoe haar leven zo ingrijpend was veranderd door een ongeluk dat niet eens haar schuld was. ‘Ik zat altijd vol energie en leuke plannen. Het is niets voor mij om de dag op te delen in blokjes, zodat ik het hoognodige kan doen en tussendoor even kan liggen,’ legt ze verbaasd uit.

Ze was fysiek moe, maar ook mentaal uitgeput. En dat merkten ze thuis ook: ze was chagrijnig en viel vaak uit tegen Rick en de kinderen.

De zoektocht naar een behandeling die wél werkt bij whiplash

Christine verlangde naar haar oude leven. Ze wilde zo ontzettend graag dat de klachten weggingen. Daarom zocht ze – net als veel andere whiplash-slachtoffers – op internet naar informatie over een whiplash en naar manieren om haar whiplash te behandelen. Ze had er alles voor over om weer gezond te zijn en weer mee te doen met de wereld.

Christine: ‘Lang niet alle mensen met een whiplash hebben dezelfde symptomen, las ik. En niet iedereen ervaart de klachten als even erg. Daarom is het voor buitenstaanders moeilijk om de ziekte serieus te nemen. En om diezelfde reden is het voor artsen en specialisten ingewikkeld om een diagnose te stellen. Dat merkte ik ook: mijn klachten hielden maandenlang aan, maar er was medisch niets te vinden.’

Gelukkig kreeg Christine ondanks dat tóch verschillende behandelingen. Christine zag meerdere specialisten.

Zo bezocht ze een tijdlang een fysiotherapeut en was ze in het ziekenhuis onder behandeling van een arts. Van hem kreeg ze ontstekingsremmers en later ook neurofeedback. Toen dit alles niet of nauwelijks effect had, stortte ze zich op alternatieve behandelingen; osteopathie, chiropractie en acupunctuur.

Niets had genoeg effect. De zoektocht naar een behandeling die wél aansloeg, kostte tijd en energie. Ze nam elke dag pijnstillers. Ze was onzeker, onrustig en ten einde raad.

‘Het was echt om moedeloos van te worden,’ vertelt ze. ‘Ik werd steeds meer gestresst en kreeg steeds vaker sombere gedachten.’ Christine bezocht daarom lange tijd een psycholoog om ook mentaal ondersteund te worden.

In de financiële problemen door de whiplash

Nooit eerder had Christine zo vaak een beroep moeten doen op haar zorgverzekeraar. Ze was er blij mee dat ze standaard een goede verzekering had en dat de meeste kosten gedekt werden.

Net na het ongeluk vielen de kosten nog wel mee: bijna alle zorgkosten werden automatisch vergoed door haar verzekeraar – hoewel haar eigen risico er dat jaar doorheen vloog. Met de alternatieve geneeswijzen was het lastiger; daar had ze geen aanvullende verzekering voor. Deze rekeningen betaalde ze uit eigen zak.

Toen de klachten niet weggingen, sloot ze voor het nieuwe jaar een duurdere zorgverzekering af zodat er meer gedekt werd. Dat maakte haar maandelijkse premiekosten aanzienlijk hoger.

Eigenlijk voelden Rick en Christine pas na anderhalf jaar wat de financiële gevolgen van de whiplash waren.

‘We moesten nu ineens veel meer op het geld letten dan anders: onze jaarlijkse kampeervakantie van drie weken op Corsica zat er eigenlijk niet meer in’, zegt Christine. Het was heel duidelijk voor Rick en Christine: de kosten liepen op als gevolg van de whiplash en er kwam minder geld binnen dan anders.

Een donkere toekomst door whiplash

Op een avond blikte Christine met Rick terug. Hoe zij, een energieke, goed opgeleide vrouw van begin veertig, de wereld aan haar voeten had. Ze kon, binnen de organisatie waar ze werkte, doorgroeien naar hogere functies met bijpassende salarissen.

En toen was ze in één klap veranderd in een medewerker die ziek was en nauwelijks nog toekomst had.

Niet alleen liep ze die promoties mis; een salarisverhoging zat er nu ook niet meer in. Haar dertiende maand en vakantiegeld waren veel minder dan anders. En naar haar pensioenopbouw had ze nog niet eens gekeken.

Extra kosten voor vervoer, huishoudelijke hulp en opvang

Christine was voor haar gevoel zo druk met overleven, dat ze er niet bij stilstond dat ze sinds het ongeluk ook extra kosten maakte op andere gebieden dan alleen zorg.

Bijvoorbeeld doordat de kinderen nu een extra dag naar de buitenschoolse opvang moesten, zodat Christine meer rust had. En de kosten die ze maakte als ze met de bus en soms de taxi naar de psycholoog, fysiotherapeut of een andere specialist moest.

Maar ook extra kosten omdat de schoonmaakhulp, die vóór het ongeval eens per maand kwam, nu wekelijks kwam.
Zij en Rick hadden zelfs besloten om minder geld opzij te zetten voor hun kinderen, zolang het financieel minder ging.

Een letselschadespecialist bij whiplash? Daar had ze niet aan gedacht

Bijna twee jaar nadat de bestuurder haar had aangereden, kwam er licht aan de horizon.

Christine: ‘Op een website las ik over een letselschadespecialist: Drost Letselschade. Deze kon mijn schade voor mij verhalen op de aansprakelijke partij. Voor mij was de situatie wel duidelijk: het ongeluk was niet mijn schuld geweest. De bestuurder in de Volvo achter mij was zo druk bezig met zijn telefoon, dat hij niet oplette en mij ramde. Terwijl ik in mijn kleine, grijze Seat voor het rode stoplicht stond.’

De bestuurder had zelfs al eerder zijn aansprakelijkheid erkend, waardoor de kosten voor het repareren van Christine’s auto vergoed werden. Maar dat zij ook haar eigen schade kon claimen, dat had ze nooit geweten.

Hoe Drost Letselschade haar hielp bij de schadevergoeding

Terugkijkend baalt Christine ervan dat ze niet eerder contact heeft gezocht met Drost Letselschade. Dat had haar veel stress, energie en geld gescheeld.

Christine vertelt hoe het eerste contact met Drost Letselschade verliep: ‘Vanaf het moment dat ik voor de eerste keer met Drost Letselschade belde, voelde ik me gesteund. ‘Ik kon mijn verhaal doen zonder onderbroken te worden; de medewerkster van Drost Letselschade luisterde goed en schreef ondertussen mee.’

‘Daarna stelde ze aanvullende vragen. Aan het eind van het gesprek, legde ze uit dat ze nu eerst zouden uitzoeken of ik inderdaad recht had op een schadevergoeding. En als dat zo was, dan zou de hulp van Drost Letselschade mij niets kosten; de aansprakelijke partij moest namelijk ook die kosten betalen.’

Niet lang daarna kwam het verlossende bericht: ze kwam in aanmerking voor een schadevergoeding! Drost Letselschade zou ervoor zorgen dat ze deze schadevergoeding kreeg en hiervoor zouden ze alles op alles zetten.

Door dit nieuws en deze woorden, raakte Christine geëmotioneerd: ‘Ik snapte dat het geld van de schadevergoeding mij niet beter zou maken, maar het nam wel ontzettend veel andere zorgen weg.’

Een letselschadespecialist kwam bij haar thuis

Marga Heijnk: “Drost Letselschade, het kantoor waar ik werk, maakte er zoals beloofd echt werk van; na een paar dagen kwam ik als letselschadespecialist bij Christine thuis voor een intakegesprek. We zouden verder praten over het ongeval en ik kon Christine dan leren kennen in haar eigen omgeving.

Door bij haar thuis te komen, kon ik met eigen ogen zien wat Christine was overkomen en wat de gevolgen van de whiplash voor haar waren. Dat is erg belangrijk in mijn vak; zo kan ik letselschadeslachtoffers het beste helpen.”

‘Ik merkte dat Marga deskundig was en ervaring had met de letselschade whiplash; ze wist waar ze op moest letten en stelde vragen die echt op mijn situatie van toepassing waren. Dat zorgde ervoor dat ik me begrepen en gehoord voelde,’ vertelt Christine blij.

Marga Heijnk: “Christine en ik namen met een goed gevoel afscheid van elkaar. Daarna maakte ik een verslag van het gesprek en stuurde dat naar haar op zodat ze het kon controleren.”

Alvast een deel van de schadevergoeding krijgen

Christine hoefde vervolgens alleen maar af te wachten: als letselschadespecialist zou ik de automobilist die het ongeluk had veroorzaakt, aansprakelijk stellen. Ik zou ook direct vragen om een voorschot op de schade te betalen, zodat Christine zo snel mogelijk rekeningen zou kunnen betalen.

Het goede nieuws kwam een tijdje later: de veroorzaker van het ongeluk, althans zijn verzekeraar, erkende de aansprakelijkheid.

Hoewel dit niet helemaal als verrassing kwam, overviel Christine een intens gevoel van blijdschap en opluchting. Het leven werd weer een stukje makkelijker, ze hoefde zich wat minder zorgen te maken om geld en kon zich daarom volledig richten op haar herstel.

Alle kosten werden vergoed

Het was erg fijn dat wij van Drost Letselschade haar konden ontzorgen. Het kwam helemaal goed met de schadevergoeding; daar hebben mijn collega’s en ik voor gezorgd. Zelf hoefde Christine nauwelijks iets te doen. Natuurlijk hielden we haar op de hoogte van de ontwikkelingen en vorderingen.

Soms vroegen we haar om aanvullende gegevens. Zo moesten we nauwkeurig in beeld brengen hoeveel kosten Christine had gemaakt vanwege de whiplash. Van parkeerkosten en reiskosten, tot medicijnen en hulp in de huishouding: alle extra gemaakte kosten namen we mee in de berekening.

En niet alleen dat; we zochten ook uit hoeveel kosten Christine nog in de toekomst zou maken.
Naast de kosten, bekeken we ook de inkomsten die waren weggevallen; haar verminderde salaris, het mislopen van promoties, minder vakantiegeld, minder pensioenopbouw.

Emotionele schade door de whiplash werd ook vergoed

Waar Christine zelf nooit aan gedacht had, was dat ze ook recht had op een schadevergoeding voor haar immateriële schade. Die vergoeding wordt ook wel smartengeld genoemd. Christine zou een schadevergoeding krijgen voor haar pijn, verdriet en de psychische klachten die ze kreeg als gevolg van haar ongeluk.

Waarom juist Drost Letselschade Christine zo goed kon helpen

Christine had niet verder gezocht naar andere letselschadespecialisten. Ze vertelt: ‘Ik had vanaf het eerste moment een goed gevoel bij Drost Letselschade en bij mijn letselschade expert Marga Heijink. Dat kwam deels omdat ik wist dat het bedrijf al 35 jaar bestaat, en daarom een berg aan ervaring en succesverhalen heeft.’

Ze vervolgt: ‘Dat gevoel werd versterkt toen ik hoorde dat de oprichter, Yme Drost, een ervaringsdeskundige is. Ooit vocht hij voor een eigen schadevergoeding vanwege een salmonellabesmetting. En daarna richtte hij zijn eigen letselschadekantoor op. Later liep hij door een ongeval een whiplash op; hij weet dus ook hoe het is om de pijn van een whiplash te voelen. En de machteloosheid als de pijn maar niet weggaat.’

Rick vond het wel belangrijk om nog wat meer feiten te weten. Hij werd gerustgesteld toen hij las dat Drost Letselschade een kwaliteitskeurmerk van de Letselschade Raad heeft: het Nationaal Keurmerk Letselschade (NKL).

En ook omdat de specialisten van Drost Letselschade zijn ingeschreven bij het NIVRE; het Nederlands Instituut van Register Experts.

Niet elke letselschadespecialist is bekwaam; ga nooit voor het principe ‘no cure, no pay’

Als je net als Christine letselschade hebt opgelopen, dan is het logisch dat je gaat zoeken naar een partij die je helpt met jouw schadeclaim. Ik druk altijd iedereen op het hart om goed te checken of je te maken hebt met een betrouwbare letselschadespecialist. Want onbetrouwbare kantoren zijn er ook!

En let ook op het volgende: Er zijn letselschadekantoren en letselschade-advocaten die werken volgens het principe ‘no cure, no pay’. At hoeft niet meteen een onbetrouwbaar kantoor te zijn, maar als slachtoffer moet je wel opletten.

Het idee is eenvoudig: regelt een ‘no cure, no pay’-kantoor een schadevergoeding voor jou, dan betaal je een vooraf overeengekomen percentage van jouw schadevergoeding aan dit kantoor. Als de zaak niet succesvol wordt geregeld, dan betaal je niets.

Maar weet je, in de wet is bepaald dat de kosten van de aan jou verleende rechtsbijstand betaald moeten worden door de aansprakelijke partij (in de praktijk is dat vaak de verzekeraar) en de aansprakelijkheid is vooraf vaak duidelijk.
En dus worden bureaus die ‘no cure, no pay’-voorwaarden hanteren vaak dubbel betaald: de verzekeraar vergoedt de redelijke kosten van rechtsbijstand en het slachtoffer betaalt ook nog eens een percentage van de schadevergoeding aan het bureau.

Dat klinkt oneerlijk, toch? Slachtoffers, zoals Christine, die letsel hebben opgelopen waarvoor een andere partij aansprakelijk is, hebben recht op hun volledige schadevergoeding. Zo staan wij erin bij Drost Letselschade. De hulp van Drost na een ongeval is bij erkenning van aansprakelijkheid voor slachtoffers kosteloos.

Een slachtoffer kan eigenlijk alleen profijt hebben van een ‘no cure, no pay’-afspraak als op voorhand geenszins vaststaat of een andere partij met succes aansprakelijk is te stellen voor de opgelopen schade. Is de aansprakelijkheid duidelijk, dan pakt een ‘no cure, no pay’-afspraak ongunstig uit voor het slachtoffer, die dan immers een deel van zijn schadevergoeding aan zijn belangenbehartiger moet afstaan. Zonder een dergelijke afspraak had het slachtoffer zijn volledige schadevergoeding mogen houden.

De hulp van Drost Letselschade bij whiplash kostte haar niets

Zolang het schadetraject van Christine duurde, zag Drost Letselschade erop toe dat alles liep zoals het moest lopen.

Christine: ‘Marga en de andere medewerkers van Drost hielden zich aan hun woord, waren transparant en deskundig, en zorgden ervoor dat de aansprakelijke partij de voorschotten op de schade betaalde; fantastisch!’

Marga: “Christine hoefde niets te betalen voor onze juridische hulp. Deze kosten kwamen ook voor rekening van de (verzekeraar van de) bestuurder die het ongeluk had veroorzaakt. Dat is zo geregeld in de wet.

Christine ontving na een tijd ook de rest van haar schadevergoeding. Ze had door de whiplash nog steeds last van haar lichaam, maar emotioneel werd ze weer stabiel. Ze had genoeg geld om de rekeningen te betalen, zij en haar partner konden ook weer geld uitgeven aan extraatjes en met het gezin op vakantie.

De schadevergoeding gaf Christine de kans om haar leven weer op de rit te krijgen en haar energie te steken in het weer gezond worden.

Drost Letselschade helpt ook jou bij het verhalen van je schade door whiplash

Heb jij letselschade door een whiplash?
Met letselschade bedoelen we de schade die ontstaat door een whiplash. Dit is materiële schade, zoals kosten voor medische behandelingen, huishoudelijke hulp die je moet inhuren omdat dit zelf niet meer lukt en extra kosten die je maakt voor gas, water en licht omdat je langdurig thuis bent.

Naast deze kosten, lijd je nog meer schade, want je loopt misschien ook inkomsten mis omdat je door de whiplash minder kunt werken.

Ook immateriële schade maakt onderdeel uit van de letselschade; het verdriet en de pijn die je had en hebt door de whiplash.

Alle schadeposten samen kunnen in een hoog tempo behoorlijk oplopen. Gelukkig kun je een schadevergoeding claimen. Mijn collega’s en ik ontzorgen je hierin volledig, zodat je hier geen omkijken naar hebt.”

Disclaimer

Het verhaal van Christine is een op de werkelijkheid gebaseerde casus.